نوزادان با دید خیلی مبهم به دنیا می آیند. نوزادان نزدیک بین هستند. یک کودک ۱ ماهه ممکن است اشیا و افراد را زمانی شفاف تر ببیند که آنها در ۸ تا ۱۲اینچی قرار دارند. این به این معناست که نوزاد می تواند صورت شما را حین نگهداری شما از او ببیند و در واقع, ترجیح می دهد به شما نگاه کند تا اسباب بازی ها به خاطر اینکه نوزادان طبیعتا به صورت های انسانی کشش دارند. آنها همینطور اشیا با کانتراست بالا را ترجیح می دهند به خاطر اینکه دیدن آنها آسان تر است ( اگرچه لازم نیست اتاق آنها را کاملا سیاه سفید کنید, رنگ های روشن هم خوب هستند)

شما ممکن است متوجه شوید که چشم های نوزاد یک ماهه شما چپ می شود – وقتی که سعی می کند روی یک تصویر تمرکز کند. این طبیعی است به خاطر اینکه کنترل چشم نوزاد هنوز کاملا رشد پیدا نکرده است. با این حال اگر آنها در سه یا چهار ماهگی همینطور باقی ماندند, با پزشک تماس بگیرید به خاطر اینکه ممکن است نشانه ای از لوچی باشد.

اگرچه شنوایی نوزاد هنوز کاملا توسعه پیدا نکرده است, نوزادان می توانند صداها را تشخیص دهند به خصوص صداهای والدین خود را که به شنیدن آنها در رحم عادت کرده اند. آنها به خصوص صداهای دارای زیر و بم زیاد را دوست دارند. پس ناراحت نشوید از اینکه مادر شوهرتان از آن صدای بچه جیغ جیغو برای حرف زدن با نوزادتان استفاده می کند. اگر نوزاد شما به نظر نمی رسد که اصلا به صداها واکنش نشان دهد, حتما این مسئله را با دکتر خود در میان بگذارید حتی اگر تست تولد مشکلی را نشان نداده است.

مثل بسیاری کودکان بزرگتر, نوزادان مزه های شیرین را ترجیح می دهند. جوانه های چشایی آنها به اندازه کافی تکامل پیدا نکرده که مزه تلخ و ترش را تشخیص دهد. آنها حس بویایی کاملا رشد یافته ای دارند و می توانند بوی سینه مادر و شیر را در چند روز اول زندگی احساس کنند.